El Malo

Bas, sanki duvarlar devasa bir hoparlörün membranına dönüşmüş gibi sallanıyor. Burada her şey son derece düz, hatta biraz kaba - ve bu da en büyük cazibesi. Hafiflikten eser yok, sadece sokakların sıcağı, küstah kahkahalar ve açık hareketler var. Atmosfer, kuralların girişteki paspasla silindiği ve ardından saf içgüdülerin devreye girdiği bir partiye benziyor.

Sözler sokak kurallarına dönüşüyor: biraz cesaret, biraz gürültü ve hiç durmayan sonsuz bedenler. Her satırda bir meydan okuma, her tekrarında gecenin romantizmden değil, tamamen erimek istediğiniz ritimden ibaret olduğu konusunda bir güven var.