愛をこめて花束を

Sanki eski bir fotoğraf canlanmış gibi: aynı pozlar, aynı rüzgar, sadece yüzler biraz daha yumuşak, sözler ise daha dikkatli. Sıradan bir buluşma gibi görünüyor, ama içten içe her şey kaynıyor - minnettarlık, şaşkınlık, alışılmış “teşekkürler” kelimesiyle ifade edilemeyecek kadar derin bir şefkat. Ve ideal bir gelecek yerine, sadece bugünün günü, bakmadan gülebileceğiniz ve nedenini açıklamadan el ele tutuşabileceğiniz bir gün.

Burada aşk gürültülü değil, ısrarcı, yıllar ve hatalar boyunca, bir noktaya geri dönen bir kalp gibi. Her seste, olan her şeyden toplanan bir buket var: bulutlar, renkler, hatalar ve inatçı seçimler. Müzik bu buketin kokusunu taşıyor - biraz garip, biraz abartılı, ama çok gerçek.