本当はね、

Sevimli bir karışıklık ve garip bir samimiyet karışımı - ilk başta keskin sözler yazıp, ardından arka arkaya üç mesajda “özür dilerim, öyle demek istemedim” yazan bir yazışma gibi. Her kelimede bir titreme hissediliyor: “benim için fark etmez” maskesi altında gizlenmiş, hoş görülme arzusu. Sert tavırların çocukça bir şaşkınlığa dönüşmesi hem komik hem de dokunaklı.

Müzik, mükemmel bir şekilde taranmış saçları ve titreyen elleriyle bir kızın yansıdığı aynanın etrafında dönüyor sanki. Kız sevimli olmayı, dürüst olmayı öğreniyor, ama satır aralarında açıkça görülüyor ki, tüm bunlar rol yapmak değil, bir şekilde yakınlaşmaya çalışmak. Cesaretle maskelenmiş kırılganlık, “I like you” kelimesinden daha yüksek sesle yankılanıyor.