DEAR MY FRIEND

Bu şarkıda yorgun ama neşeli bir nefes duyuluyor - sanki biri sonunda ağır sırt çantasını bırakıp yere oturmuş, gökyüzünün herkes için aynı olduğunu hissetmiş gibi. Bu veda hakkında değil, nadir görülen bir dürüstlük hakkında, bir arkadaşına “istediğin gibi yaşa, ben kendi yolumu bulurum, düşersem seni çağırırım” diyebilmen hakkında.

Müzik, yavaş bir yol gibi ilerliyor: güneş, rüzgar, ayakkabılarda biraz toz. Sözler basit ama boş değil, “sen oradasın, ben buradayım, ama yine de buluşacağız” gibi. Burada gösteriş yok, sadece hayatın devam ettiği için sessiz bir şükran var, bir şeyleri kaybettiğinde bile. Ve bu, sanki yolun en virajlı yerinde bir ışık huzmesi omzuna değmiş gibi, aniden ortamı ısıtıyor.