真実

Dünya etrafında aldatmacalar ve seraplar, son kullanma tarihi olmayan vaatler dolaşıyor. İnsanlar gelir ve gider, duygular ise ya çiçek açar ya da duman gibi erir. Ve birdenbire, tüm bu belirsizliklerin ortasında sessiz, inatçı bir alev doğar - formüllerle kanıtlanması imkansız olan, ama yine de yaşayan bir alev.

Burada yüksek sesli sözler yok - sadece yıldızların gümüş çınlaması, ayın gölgesinin yumuşak fısıltısı ve birinin parmakları nihayet dokunduğunda hissedilen garip bir déjà vu hissi var. Aşk, tatlı bir kartpostal olarak değil, illüzyonların içinden geçmeye gücü yeten kırılgan bir inanç olarak gösteriliyor.

Ve bu rüya ile gerçeklik arasındaki dansta birdenbire şunu anlıyoruz: sonsuzluk olmasa da, her şey yok olsa da, bir şey gerçek kalır - ne olursa olsun hala korumak istediğimiz duygu.