No Lo Consigo

Sanki İspanyol filmi gibi: aşırı parlak güneşin olduğu kareler, aceleyle birbirine dolanan parmaklar ve tuz kokan acı. Burada kahramanlar ve kötü adamlar yok - birbirlerine sözlerle ateş eden iki kişi var, ama yine de aynı rüyaya dalmaya devam ediyorlar. En iyi hata olan aşk, ama o kadar sıcak ki, isteseniz bile silinmesi imkansız.

Melodi, nefes verirken yapılan bir itiraf gibi geliyor - sessiz, acı, ama nazik. Bu veda değil, artık yanmış ama hala ısıtan anılara bağımlılık hakkında. Acı ve yakınlığın aynı nefeste yaşadığı nadir durumlardan biri ve hiçbir “unutmak” işe yaramıyor, çünkü hafıza neyi bırakacağını kendisi seçiyor.