Alles nur geklaut

Başkasının fikrini zamanında kapıp kendi fikriymiş gibi sunmanın ne kadar eğlenceli olduğunu anlatan neşeli bir marş. Her şey ironik bir şekilde kurgulanmış: halk coşkuyla şarkı söylüyor, ama parlak başarının ardında, parlak olan her şeyi “ödünç alan” kurnaz bir hırsız var.

Her satır kasıtlı olarak teatral: bazen beyaz atlı saray, bazen romantik bir yürüyüş için şiir - ve her yerde aynı itiraf, sırıtarak: “Bu benim değil, ama hoşunuza gidiyor, değil mi?”. Sonuç olarak dinleyici artık yargılamıyor, aksine oyuna katılıyor, çünkü aldatma o kadar bulaşıcı bir şekilde sunuluyor ki, kendisi de oyunun bir parçası haline geliyor.

Bu şarkıda parodi ve dürüstlük tek bir şovda birleşmiştir. Hilelerini saklamaz, aksine onu ana odak noktası haline getirir. Ve belki de bu yüzden “çalınan” hit, birçok gerçek hitten çok daha canlı geliyor.