Heut ist wieder Freitag!

Cuma, kimse çağırmasa bile her zaman zamanında gelen küçük bir kişisel bayram gibidir. Kelimeler azdır, ama ruh hali her şeyi anlatır: sanki biri pizza kutusu ve hoparlörü koltuğunun altında kapıyı çalıyor gibi.

Bu neredeyse hipnoz gibidir - aynı kelime tekrar tekrar, ta ki hafta içi sadece bir ısınma turuymuş gibi görünmeye başlayana ve gerçek hayat ancak şimdi başlıyormuş gibi hissedilene kadar. Deadlines, alarmlar ve diğer ciddi konular hakkındaki düşünceleri bastıran basit bir mantra. Çünkü cuma her zaman “bugün”dür.