Muchachos

Parlak vitrin ve kulakları sağır eden bas sesi - sanki paranın sözlerden daha yüksek sesle konuştuğu bir gece pazarında dolaşıyormuşsunuz gibi, ve herkesin pandomimde kendi rolü var: bilezikli patron, gölgede duran ekip, çok dikkatli bakan güvenlik görevlisi. Madeni paraların sesi ve boğuk “bandit, bandit” nakaratı hem bir meydan okuma hem de kendi önemine dair bir şaka gibi geliyor - ironik olan, tüm bu gösterişli lüksün hemen ardından yüksek sesli kahkahalar ve soğuk bir “j'm'en balec'” - “salla gitsin”, ama gülümsemeyle.

Kaba kardeşlik, sahneye yapılan ateşli baskınlar ve ucuz sigara kokusu; alay ve dürüst güç arzusu arasında bir yerde sokakların sıcaklığı saklanıyor. Konuşma, her repliğin sanki sokak kaptanının not defterine yazılmış gibi olduğu hızlı bir metafor akışı: övünme, planlar, geçici ihanetler ve kendi çıkarlarına sadakat. Yabancı bir mahallede akşam yürüyüşü gibi dinleniyor: gürültülü, tehlikeli, ama nedense rahat, sanki çılgın bir günün ardından eve dönüş gibi.