Sucré Salé

Eski bir filmden alınmış bulanık kareler gibi: melodilerin parçaları, yarısı anlaşılabilir cümleler, görüntülerin parlamaları - ve tüm bunlar, başlangıcını ve sonunu anlamanın zor olduğu bir kaleydoskop oluşturuyor. Bir yerde çatılar ve koylar hakkında konuşuluyor, başka bir yerde gülümseme küçük bir şenliğe dönüşüyor, ve uzakta Tamatave, sanki başka bir dünyadan gelen bir kartpostal gibi gözüküyor.

Sokakta duyulan rastgele bir konuşma hissi var: bazen ciddi, bazen komik, bazen de aniden yazarın kendisinin bile beklemediği bir şiire dönüşüyor. Burada müzik ritmi tutmaktan çok, tüm bu düşünce parçalarını kucaklayarak onları tek bir dansa dönüştürüyor. Bu kaosun kendi mantığı var: hayat yine de tatlı-tuzlu, garip rotalar ve zaman zaman en basit ayrıntılarda ortaya çıkan sevinçlerle dolu.