Sucré Salé

Eski bir filmdeki bulanık kareler gibi: melodi parçaları, yarım yamalak cümleler, yanıp sönen görüntüler - ve tüm bunlar, başlangıcın nerede olduğunu ve sonun nerede olduğunu anlamanın zor olduğu bir kaleydoskopa katkıda bulunuyor. Bir yerde çatılar ve koylar hakkında ses geliyor, diğerinde - bir gülümseme küçük bir kutlamaya dönüşüyor ve uzak bir yerde Tamatave, başka bir dünyadan bir kartpostal gibi parlıyor.

Sokakta rastgele bir konuşma duyulduğu hissi var: bazen ciddi, bazen komik ve sonra aniden yazarın beklemediği bir şekilde şiire giriyor. Buradaki müzik ritmi pek koruyamıyor, tüm bu düşünce parçalarını kucaklayıp tek bir dans haline getiriyor. Bu kaosun kendi mantığı var: hayat, zaman zaman en basit ayrıntılarda ortaya çıkan garip yollar ve neşeyle, tatlı ve tuzlu olmaya devam ediyor.