How Am I Gonna Love Myself

Parça, uykusuz bir gecenin ardından sabahın erken saatlerinde sanki gözler kırmızı, parmaklar soğuk, ama içerde hala ince bir umut titriyor gibi geliyor. Burada, sanki yakınmış gibi görünen ama yine de kendi yörüngelerinde kalan insanlar bir araya geliyor: kahve, saat beşte park, kalbi koluna çizene kadar dürüst olmaya yönelik fark edilmeyen çabalar. Her kıtada, dişlerini yarı gülümsemeyle gizleme ve harekete geçmeyi “sonra”ya erteleme alışkanlığı var.

Müzik, sokak köşesinin ve bar tezgahının havasını kokluyor - biraz acı, biraz tatlı. Sözler, kendine ve başkasına olan sevginin iki farklı dil değil, tek bir dil olduğu, ancak onu öğrenmenin korkutucu olduğu hakkındaki içsel bir diyalog gibidir. Ve bu kırılganlıkta, bu titrek satırlarda garip bir güzellik vardır: dürüstlüğe doğru bir adım, her ne kadar zar zor fark edilse de.