А я

Sanki hazırlıksız yakalanmış bir tren gibi, aniden alıştığı raylardan çıkmış, ama yavaşça, gıcırdayarak ve yankılanarak, ataletle yoluna devam ediyor. Burada hava tren istasyonları, yağmur ve dün kırılan şeyi “tamir etmek” için yapılan sonsuz girişimlerin yorgunluğuyla kokuyor. Kelimeler, kulpsuz valizler gibidir: taşımak zordur, ama atmak da yazık olur.

Müzik, tartışacak ve kanıtlayacak bir şey kalmadığında, uzun bir nefes gibi geliyor. Bu titreyen notalarda, gökyüzünün sessizliğine yorgun bir rıza ve hala yabancıların vaatlerinin asılı olduğu hafızadan çıkmaya kendime izin verme var. Bu zayıflık değil, özgürleşmeyle ilgili - eşiği geçmek en dürüst davranış olabilir.