MÜCADELE

Gece sokağı sanki keskin bir kalemle yazılmış gibi: ritim ıslak asfaltta adımlar gibi atıyor, kelimeler ise sıra bekleyenler gibi kısa, anlamdan çok bağırışlarla dolu. Burada inanç ve aile, soğuk krom 9 mm, masadaki euro ve Trabzon'dan İstanbul'a yarış var - sokak gerçekçiliği ve görev başındaki patosun karışımı, hem güldürüyor hem de korkutuyor. Tüm bu sert şiir, basit bir kurallara dayanıyor: onur, intikam, ihtiyat - ve kavgalar arasında hayatta kalan o karmakarışık mizah.

Kaba saba sırıtışın içinde - annesine, kardeşlerine, eski alışkanlıklarına karşı sıcak bir bağlılık var. Sanki komşusu kulağına fısıldıyor: “Pozisyonunu koru, ama insanları unutma” - ve bunu zar zor fark edilebilen bir gülümsemeyle yapıyor. Dinlemek, her satırın tütün, para ve lanet olası kararlılık koktuğu, ironinin ise çok ciddi sonuçlardan kurtardığı bir şehirde gezintiye çıkmak demektir.