Opak

Burada acı yorgun, abartısız bir şekilde ifade ediliyor - sanki ağlamayan, sadece normalden daha uzun süre sessiz kalan bir insan gibi. Metnin tamamı, sadece kalbi parçalamakla kalmayıp, omurgayı kırarak desteğini yitiren bir ayrılık hakkında. Dünya dönüyor, odada duman asılı duruyor ve düşünceler “neden” ile “tamam” arasında dolaşıyor. Aşk bir drama olarak değil, kronik bir durum olarak gösteriliyor: ataklar, remisyonlar ve bir dahaki sefere bu kadar acı verici olmayacağına dair sonsuz umutla.

Bu şarkıda acı bir dürüstlük var - zayıflığın duyguların fazlalığından değil, yokluğundan kaynaklandığının kabulü. Ve belki de güç tam da bunda yatıyor: kaderin adaletsiz olduğunu bilmek ve yine de sevmek - sonuna kadar, akıl çoktan pes etmiş olsa bile.