gelemez

Gecenin acı-tatlı şerbetçiotu, kelimelerin geç kaldığı, duyguların vaktinden önce tükendiği. Burada her şey eski bir vazoda solmuş çiçekler gibidir: bir zamanlar hayat vaat ederlerdi, şimdi ise gömülü umutları hatırlatıyorlar. Kalpler arasına örülen duvarlar güzel renklere boyanmış olsa da, yine de duvar olarak kalırlar.

Sanki en büyük dua ve en ağır günah olan kişiye bir itiraf gibi geliyor. Yüzlerce yüz - beyaz günler, hafif dokunuşlar - ama birinin payına en karanlık gece düşüyor. Ve bu karanlıkta garip bir çekim var: kaçmak istiyorum, ama bacaklarım kendiliğinden beni yaralayan ve çağıran kişiye geri götürüyor.