Azimuth

Bu şarkıda, gökyüzüyle uzun bir sohbetin izleri var - yağmura nereye gitmesi gerektiğini sorduğunda, cevap gelmeyeceğini anladığını hissedersin, ama yine de beklerdin. Sesler ve sesler, fırtınadaki bir tekne gibi uzayıp gider ve ufukta birinin ateşi yanmalıdır.

Bu müzik, hem kaybolmuşluğu hem de arayışı anlatıyor: ya kaçış ya da kurtuluş. Dizeler bir büyü gibi tekrarlanır - “nereye, nereye, nereye”, içimizde herhangi bir yerin sığınak olabileceği hissi büyürken. Ve tüm bu sonsuz “anywhere” mantrası bir itiraf gibi geliyor: bazen önemli olan varış noktası değil, hala yüzme gücümüzün olması gerçeğidir.