CHUỒN CHUỒN (bay thấp)

Yağmur her zaman zamansız gelir: ıslak sokaklar, söylenmemiş sözler ve açıklamalardan çok sessizliğin hakim olduğu bakışlar. Ama bir yerlerde bir yusufçuk uçar - sanki küçük bir işaret gibi, hüznün sonsuza kadar sürmeyeceğini, en şiddetli yağmurların bile anılara dönüşebileceğini gösterir.

Burada aşk kırılgan ve beceriksiz görünüyor: sözler ayrılıyor, öpücükler camdaki damlalar kadar çabuk yok oluyor ve yeminler yaz fırtınasıyla birlikte kayboluyor. Yine de bu geçicilikte sıcak bir şey var - sanki hayatın kendisi, geçici karşılaşmaların bile bir mucize olabileceğini söylüyor.

Müzik, çatıya yağan hafif yağmur gibi: önce kalbi sızlatıyor, sonra aniden yatıştırıyor. Çünkü her sağanak yağmur biter, ama yusufçuk yine de uçar.