NEXT TO ME, AGAIN

İlk başta her şey sanki sis içinde eriyip gidiyor: kelimeler parçalanıyor, müzik titriyor ve içimizde hem iyileştiren hem de yakıcı olan o tanıdık sıcaklık ortaya çıkıyor. Bu his, gece aşırı ısınmış havaya benziyor, ne yapmak istediğin belli değil - terleyene kadar dans etmek mi, yoksa sadece nefes alıp vücudunu boşluğa bırakmak mı.

Her vuruş sanki ateşe odun atıyor ve alev daha da güçleniyor. Sanki aşk hakkında gibi görünüyor, ama aslında daha çok yıkım hakkında: dünya çöküyor, kalp ya batıyor ya da yeniden uçmayı öğreniyor, kelimeler şeklini kaybediyor ve saf bir “heat” çığlığına dönüşüyor. Ve bu ateşli coşkuda dürüst bir şey var: ondan kaçınmak imkansız, sadece müzikle birlikte yanıp, sessizlik kalana kadar yanmak mümkün.