Многая літа

Yaramaz bir melodi ve göz kırpma - burada kırgınlıklar çığlığa değil, kadeh kaldırmaya dönüşüyor. Sözler iğneleyici değil, kadehler kaldırılır gibi geliyor: “Peki, madem öyle - nice yıllara”. İroni, acı ile karışıyor, sanki şampanya ile pelin otu gibi: biraz yakıyor, ama yine de kabarcıklar gıdıklıyor.

Bu, gözyaşlarının kolayca kahkahaya dönüştüğü bir şarkı. Dün fotoğraflar ve sözler vardı, bugün ise kartlar elimizde ve hızlıca uzaklaşıyoruz. Ve ruhu parçalamak yerine, neşeli bir “uzun ömürler” dileği duyuluyor. Küçük ama gururlu bir zafer: lanetlemek yerine, gülümsemeyle bırakmak.