Востаннє востаннє

Adrenalin dolu kaba bir itiraf - sanki uzun bir savaştan sonra aynayla konuşmak gibi. Buradaki sözler şiir değil, yaşanmış derslerin ölçüsü olan yaralardır: nerede stil, nerede şarlatanlık, nerede ruhunu aç, nerede dişlerini sık. Bıçak sırtında atılan her adım, düşme riski ama aynı zamanda kendini kaybetmeden hayatta kalmanın bir yoludur.

Nakaratında “востаннє” mantrası bir büyü gibi yankılanıyor: son sigara, son hata, kendini artık her şeyin farklı olacağına ikna etmek için son deneme. Bu, düşmeyi ve kalkmayı öğrenmiş iç motorun gürültüsü gibi geliyor, ama şimdi dişlerini sıkarak gülüyor, ince kenarında yeni bir tur ölçüyor.