Me and My Skate

Rengini kaybetmiş duvarların nemi ve sadece yağmurun yıkadığı balkonlar. Akşam, sessizlikle dolu bir günün ardından küçük bir özgürlük yudumu vaat eden bir can simidi gibidir. Her sigara bir ara verir, her damla su endişeyi yıkamak ister, ama endişe daha da sıkı tutunur. Dolaptaki giysiler hala kucaklaşıyor, ama artık sıcaklık yok, bir zamanlar nefes alan eşyaların müzesi gibi.

Parça, kendi derisinden kaçmaya çalışan birinin içsel fısıltısı gibi geliyor - biraz boğuk, biraz nazik, biraz çılgın. Bu histerik ya da dramatik değil, yağmur, sigara ve kaçamayacağın anıların karıştığı sessiz bir gece.