Josephine

Nabız gibi atan ritim, sanki kızgın havada, kelimeler yakalayamadan hızla yok oluyor. Monoton “heat-heat” dalgalar halinde geliyor, dans pistinde bir büyü ile mantra arasında bir şeye dönüşüyor. Burada açıklamak veya kanıtlamak için acele yok - sadece tekrar, sadece göğsünde yükselen ve son saniyeye kadar devam eden sıcaklık.

Ve aniden “baby”, “New York”, “I want to get you somewhere” gibi parçalar parıldıyor - tıpkı geceleyin neon tabelaların rastgele parlaması gibi. Sanki bunların hepsi daha önce bir yerde duyulmuş gibi, ama zevk de tam burada: sadelikte, hipnotik tekrarlamada, müziğin sizi sanki hiç uyumayan bir şehirde taksiyle uzun bir yol gibi salladığı hissinde.