Itsumo

Aydınlık ve biraz dağınık, sanki aniden kesilmiş bir kakül gibi, bu parça kötü bir uykudan sonra güneşli bir sokakta yürüyüş yapar gibi geliyor. İlk başta çok fazla hışırtı ve kırılganlık var - tüyler ve yapıştırıcıyla yapıştırılmış şeyler, dere kenarındaki küçük yengeçler, dışarıya açılan rayların olduğu istasyonlar. Ama her şeyin üstünde, sanki ellerinizi ısıtan yumuşak bir ses var ve vaat ediyor: zor gelirse her şeyi bırakabilirsiniz. Hatta kendinizi bile.

Buradaki müzik, sabah şehrinde hışırdayan seslere benziyor: trenlerin gürültüsü altında kedinin uykusu, vitrinlerin parıltısı ve yabancı sesler, hepsi sıcaklık haline geliyor. Kahramanca bir şey yok - sadece sessiz ama ısrarcı bir şefkat, dünya kimse bakmıyorken çatlakları onarıyor.