OMW

Karanlığın içinden ışık her zaman beklenmedik bir şekilde gelir. İlk başta, dünya sonsuz bir okyanusa dönüşmüş gibi hissedilir - haritasız, kıyısız. Etrafındaki her şey yok olur, sadece ay başının üzerinde sıkıca asılı durur ve uzaktaki bir deniz feneri geri dönmeni çağırır, yolun hala var olduğunu vaat eder.

Her nakaratta güç ve saflık isteği, yeniden parlamak, renkle dolmak, sanki hayatı yeniden boyayabilirmişsin gibi. Müzik, sizi yukarı çeken, sizi yakalayıp havaya taşıyan bir dalga gibi. Ve bu karanlık ve ışığın karışımında, yolun uzun olduğunu, ama adımların çoktan duyulduğunu anladığınızda hissettiğiniz o garip sükunet duyulur - “on my way”.