Number One Fan

Sanki yazışmaların yarısı söylenmemiş sözler, geri kalanı ise alışılmış jestlerden ibaretmiş gibi. Her şey yaşandı: kavgalar, ara vermeler, geri dönüşler. Yine de içimde, bu sefer tutunabileceğimiz, dağılmayacağımız garip bir inanç yaşıyor. Utangaç bir itiraf ve aynı zamanda neşeli bir mantra gibi geliyor - tam olarak işe yaraması için takıntılı bir şekilde tekrarlanıyor.

Bunda hafif bir ergen naifliği var: başkasının hayatında “ilk hayran” olma arzusu ve onu “kendisinden daha iyi” tanıdığından emin olma. Ve bu inancın arka planında, koşuşturmanın ardından kalp gibi sinirli bir ritim atıyor - anı kaçırmamak ve bir kez daha baştan başlamak için.