FYL2

Nabız gibi atan ritim şakaklarınızı çalıyor gibi görünüyor; danstan değil, endişeden. Sözcükler düzensiz itiraflar gibi havaya uçuyor: Aşkla ilgili gibi görünüyorlar ama güvensizlikle, derinin altında taşınan ve kimseye gösterilmeyen yaralarla ilgili olduğu ortaya çıkıyor. Tabii ki, tüm bunların genellikle bir kulüp sürüşü beklendiği müziğin başına gelmesi komik, ancak burada kulüp kalbin içinde görünüyor ve neon tabelalı "gitmeyin".

"Oyuncakları" ve sokak kabadayılığıyla sert görünüyor ama yalnız kalmaktan korkan bir adama benziyor. Her satırda bu tuhaf kabadayılık ve rica karışımı var: Yalan söyleme, gitme, bana bir şans ver. Bunun bir pist paradoksu olduğu ortaya çıkıyor: Vücudu sallıyor, ancak genellikle arkadan gizlenen yerlere dokunuyor.