Chemicals

Sanki gerçekliğin sınırında bir kulüp rüyası gibi: müzik nefesle karışıyor, ritim şakaklardaki nabız atışı gibi göğsü sıkıştırıyor. Sözler parçalara ayrılıyor, ama anlamı basit - sadece o anın sıcağı var, kaçınılmaz olan o “heat”.

Şarkıda acele yok, ama sürekli bir artış var: hafif bir fısıltıdan, yerçekiminin gücünü kaybettiği uçuş hissine kadar. Her şey, kaosu düzene, düşüncelerin gürültüsünü dansa dönüştüren dokunuş etrafında dönüyor. İroni, özel bir şey söylenmemiş gibi görünse de, her şeyin zaten söylenmiş olmasıdır: vücudun yanmanın ne demek olduğunu hatırlaması için, tekrar tekrar tekrarlanan tek bir kelime yeterlidir.