Tumbleweed

Burada her şey, hafif, özgür ve aynı zamanda sonsuz harekete mahkum olan yuvarlanan bir topun imgesine odaklanıyor. Sözler, sürekli kendini arayanlarla yapılan bir konuşma gibi geliyor: ya kaybolmuş ya da özgür, seçim ve tesadüf arasında “bir yerde” asılı kalmış insanlar. Ay, asfaltta çatlaklar, rüzgar - her şey, herkesin içinde duyduğu sorunun dekoruna dönüşüyor: “Olmak istediğin yerde misin?”

Müzik, gece yolda olduğu gibi sallanıyor - biraz hipnotize ediyor ve yavaşlamaya zorluyor, metnin kahramanı bunu yapamasa bile. İronik bir hüzün var, çünkü sonsuz hareket hem kaçış hem de özgürlük olabilir. Geriye sadece bu tumbleweed'in daha uzağa yuvarlanmasını izlemek kalıyor - ya yerine ya da sadece uzağa.