Claw Marks

Benzin, hüzün ve biraz da pervasızlık kokuyor. Sanki gece benzin istasyonunda durmuşsun - bir kulağında boş otoyolun uğultusu, diğerinde ise unutamadığın her şey. Bu şarkı ayrılık hakkında değil, her şeyin mahvolduğunu bildiğin halde sevmeye alışkanlık hakkında.

Her akor sanki “evet, yine kaçırdım” diye fısıldıyor, ama histerik bir tepki yerine, sessiz bir kabullenme, biraz inatçılık ve kayıpların ardından kalan garip bir sıcaklık var. Burada kaybetmek utanç verici değil, özellikle de bu kayıp bu kadar güzel ses çıkarıyorsa.