蕾(つぼみ)

Bazen bahar bile hüzünlü gelir. Çiçekler çok erken açtığında ve rüzgar geri dönüşü olmayan şeyleri fısıldadığında. Her şey etrafta yaşıyor, parlıyor, ilerliyor, ama içimizde hareketsiz bir şey kalıyor - artık yanımızda olmayan bir insanın gölgesi gibi.

Bu şarkı, kayıp değil, parlak anılar hakkında. İçinde umutsuzluk yok - sadece bir zamanlar verilen sıcaklık için sessiz bir minnettarlık var. Uzun bir kışın ardından yağmur kokuyor ve avuç içine düşen yaprakların hışırtısı gibi geliyor. Her şey geçer, ama hassasiyet inatçıdır. Her zaman yeniden çiçek açmanın bir yolunu bulur.