さくらんぼ

Küçük bir hafıza cebinde iki yıl geçirdi ve hala şefkatle acıyor. Günlük kayıtlarından bir bahçe büyümüş gibi görünüyor: biraz ekşi, ama güneşteki yaz kirazları gibi sıcak. Orada kavgalar, kahkahalar, bisiklet gezileri ve artık incitmeyen, sadece iki insanın, içten, hatta aptalca sevmeyi başaran iki insanın tarihini süsleyen gözyaşları var.

Her şey iç içe geçmiş - “affet” ve “yaşasın”, cezalar ve öpücükler, yorgunluk ve coşku. Ve bu duygularla dolu karışık duygular içinde aniden anlıyorsunuz: mutluluk bir son değil, yan yana olmanın bir yoludur. İkisi birlikte olmanın tek başına olmaktan daha doğru olduğunu kanıtlamak için kelimeler aramaya gerek yok. Bir daldaki iki kiraz gibi: aynı kırmızı, aynı inatçı, aynı canlı.