Monster Mash

Sonbaharın sonlarında, kabaklar parıldarken ve rüzgar bir nakarat gibi uğuldarken, vampirlerden ritim duygusu olan zombilere kadar herkesin davetli olduğu bir parti başlar. Orada sıkıcı küçük sohbetlerin yerine inlemeler, tabut kapaklarının gıcırtısı ve eski güzel ritimlere eşlik eden senkoplu “uh-ha-ha” sesleri vardır. Her şey hareket ediyor, tıkırdıyor ve dans ediyor, sanki ölüler nihayet hayatın anlamını anlamışlar gibi: zamanında Monster Mash yapmak.

Tüm bunlar artık bir korku filminden çok, çok uzun zamandır gülmekten ölmemiş olanlar için bir retro disko gibi. İskeletler kemiklerini vuruyor, kurtadamlar başlarını sallıyor ve Drakula artık aristokrasiye aldırmıyor - o sadece grubun bir parçası ve bu onun için normal. Ve işte bu çılgınlıktan hoş bir düşünce doğuyor: bırakın birileri “Transylvania twist” hakkında mızmızlansın, önemli olan partinin devam etmesi. Hatta partide herkes ölmüş olsa bile.