Записка 8

Gece, sanki ön camın camına yayılıyormuş gibi, sessizce neon ışıklarına dönüşüyor. Şehir uğulduyor, ama içimde o kadar yoğun bir sessizlik var ki, kalbim bile gecikmeli atıyor. Biraz daha gitsen, sokaklar nereye gitmen gerektiğini, onun nerede olduğunu söyleyecek gibi. Burada arama daha çok bir büyüye benziyor: motor çalışıyor, navigasyon kapalı ve insan değil, yansıma, ruh ikizi, fenerler ve aylar arasında parıldayan birini bulmak için inatçı bir istek var. Rüzgar yüzüne çarpıyor, göğsünde ise farların ışığı ve biraz delilik var. Ve tüm bunlar bir kovalamacadan çok, kendi düşüncelerinin müziği eşliğinde fısıldayarak söylenen bir dua gibi.