Хочу тебе, тебе хочу!

Burada aşk bağırmaz, şarkı söyler. Rüzgârın saçlarla oynadığı kadar hafif ve en kasvetli günü bile eriten bir gülümseme kadar samimidir. Dram yoktur, sadece uzun bir kışın ardından gelen şafak vakti gibi yumuşak bir ışık vardır. Bu, tüm dünyanın tek bir sese, tek bir ruha daraldığı ve hatta düşüncelerin ona kuşlar gibi eve uçtuğu o duygudur. Basit, gerçek bir sevinç, kelimelere ihtiyaç duymayan, sadece “sev, sev, sev” diye fısıldayan bir sevinç.