Vaitimbora

Burada her şey sanki sis içinde - sesler, görüntüler, gecenin nefesi. Orman kendi hayatını yaşıyor, her hışırtı bir uyarı, her gölge eski bir ruh olabilir. Havada sihir ve hafif bir korku var, çocukluktaki gibi, korkutucu ama ilginç, uzaklaşamayan bir korku.

Brezilya mitleri davul ritimleri eşliğinde ormanın içinden çıkıyor, kuşlar efsanelerle konuşuyor ve Boitatá adı bir büyü gibi geliyor. Müzik sanki nemli hava, yaşam ve fısıltılarla dolu havayı soluyormuş gibi. Her şey biraz vahşi, biraz kutsal ve kesinlikle şehirli değil. Sanki gece, insandan daha yaşlı olduğunu hatırlamaya karar vermiş gibi.