Incomprehensible

Çam ağaçlarının ince oklar gibi gökyüzüne uzandığı yolda, hayat birdenbire yağmur altındaki pamuk şeker gibi yumuşak hale gelir. Her şey planlandığı gibi gitmez - uçak uçtu, zaman uzadı ve A noktası ile B noktası arasındaki bu boşlukta nadir bir lüks ortaya çıkar: var olmak. Program yok, maske yok, endişe verici “yapmak zorunda” yok. Sadece gitmek, radyo parazitini yakalamak, ıslak çiçekleri koklamak ve büyümenin bir ceza değil, daha yumuşak, daha dürüst, neredeyse şeffaf birine dönüşme süreci olduğunu anlamak.

Saçlardaki gümüş, sırt çantasındaki eski mektuplar, yüzü yıpranmış peluş ayı - bunların hepsi kayıp belirtileri değil, canlı hareketin izleridir. Buradaki güzellik filtrelerde ya da sonsuz gençlikte değil, kimse görmediğinde çıplak ayakla dans etme özgürlüğünde ve rüzgârın saçlarını istediği gibi şekillendirmesine izin vermektedir. Her şey biraz garip, kaba, anlaşılmaz olsun - çünkü gerçek, utanmaz uyum tam da budur.