To The Moon

Bazen zihin sonunda kapanır ve içimizdeki her şey otomatik pilota geçer. Sadece kalp normalden daha hızlı atar, sanki göğsünden fırlayıp yakalayamayacağı bir şeyi yakalamak ister gibi - bir ses, bir ışık, yıldızların arasında bir yerlerde yabancı bir nefes. Etrafındaki her şey bulanıklaşır, geriye sadece ritim, gökyüzü ve bir yerlerde birinin seni duyduğu hissi kalır.

Bu, amaçsız bir kaçış gibi, sadece uçmak için - kulaklıklarında uğultu, kafasında boşluk ve ayaklarının altında sanki toprak yokmuş gibi. Her parlamada, bu uzayda yalnız olmadığının bir ipucu var, sadece sinyaller henüz eşleşmedi. Ama yakında tıklayacak ve her şey bir araya gelecek.