City of God

Gece uyumayan, sabahın yine de geç kalacağı bir şehir. Hava duman, konuşmalar ve sonsuz “birazdan kalkacağım” sözleriyle dolu. Burada her iki kişiden biri para hakkında şarkı söylüyor, ama bu daha çok bir dua gibi geliyor - parçalı, ama samimi. Kafiyeler asfalt kokuyor, eller ter kokuyor ve gözler mucizelere inanmak için çok fazla şey görüyor.

Pain in my chest ile bira kapaklarının çınlaması arasında bir yerde gerçek ortaya çıkıyor - gangsterler hakkında değil, hayatta kalmak hakkında. Sadece mahalleden, istediğinden daha hızlı büyüyen bir çocuk. Aynı güneş, sadece pawnshop vitrinlerinde yansıyor. Ve yine de bu gürültüde hayat var, gerçek hayat, tüm yaraları ve kiriyle, ama sıcak, çünkü kendi hayatı.