TOAST TO ME

Şampanya, geçmiş ile özgüven arasında bir yerde fışkırıyor. Acı verici olsa da, şimdi çok güzel: kadehten kıvılcımlar sıçrıyor ve her bir kabarcık sanki “eğer hayatta kaldıysan” der gibi göz kırpıyor. Müzik, fırtınalı bir dramın ardından gelen bir akşam gibi, acele etmeden akıyor - artık ağlamıyorsun, ama ellerin hala hafifçe titriyor.

Bu kırgınlıklarla ilgili değil, yükseltmeyle ilgili. Yalnızlığı tek kişilik bir şenliğe dönüştürmek, ışıkları daha sıcak bir renge ayarlamak ve kendinle dans etmekle ilgili. Yüksek sesle, meydan okurcasına ve gelecekte yeniden aşkın olacağına dair bir ima ile - ama indirimler ve “sıfıra” kadar kendini adama olmadan. Bugün - sadece bir kadeh kaldırma. Kendine dönüş için.