Niente di particolare

Sıcak ekmek ve akşam havası kokuyor, her şey basit gibi görünüyor, ama sanki biraz farklı. Kelimeler dilimde dönüyor, nakaratı olmayan bir melodi gibi: özel bir şey yok, önemli bir şey yok... ama yine de nedense içimi sızlatıyor. Etrafta konuşmalar gürültülü, biri joystick'i tıklatıyor, biri parmağıyla dünya haritasını çiziyor, sanki eski haline giden yolu arıyor gibi. Ve tüm bunlar - sıradan bir hayat, birdenbire daha büyük bir şeyin müziği haline geliyor.

Ekmeğin üzerine zeytinyağı, biraz tuz - ve hayat devam ediyor. Çünkü dünya, nereye gittiğini ve geri döneceğini bilmesen bile yıkılmıyor. Önemli olan dramatize etmemek. Gerisi, her zamanki gibi, sadece konuşmalar.