Felicità 2

Kafam, hayatın reçete ettiği çok güçlü “ilaç”tan dolayı uğulduyor: sabretmek, değişmek, etrafındaki dünya kendi hatalarına takılıp düşerken yüzünü korumak. Görünüşe göre herkes dozunu aşmış: korku hapları, hayal kırıklığı şurubu, vicdan bandajları. Ne işe yarıyor ki? Sadece gürültü artıyor.

Ama yorgun dizeler ve üçüncü katın penceresinden gelen ışık arasında, sessiz bir inatçılık yaşıyor - pes etmemek, herkes gibi olmamak, iç huzuru birkaç beğeni için satmamak. Evet, mutluluk burada yarı yarıya - ama bu da karanlığa gömülmemek için yeterli. Çünkü mahkemeler ve paraboliklerle dolu bir dünyada bile kendine sadık kalabilirsin. En azından bugünlük.