Криничка

Her şey insanlar gibi: Maria, Ivan'ı sevdiğine yemin ediyor, Ivan, Galya'yı hayal ediyor, Galya da muhtemelen aynı kuyuda birini bekliyor. Herkes suyu, sanki aşkı sonsuza dek sürdürecek bir iksirmiş gibi içiyor. Ama sonuçta ortaya çıkan sadece hafif bir sarhoşluk. Şarkı söylemek, saçlarını örmek, sabaha kadar gülmek ve yarın yine “köydeki o kızı” arayacaklarını düşünmemek istediğin türden bir sarhoşluk.

Burada aşk, yaz günü gibidir: çim kokar, yanakları yakar ve biraz baş döndürür. Kimse kutsal değildir, herkes biraz büyülenmiştir. Ve yarın her şey unutulacak olsa da, bugün hala kanatlar olmadan bile uçmak mümkündür.