Я старію

22 yaşında yaşlılığı hissetmek özel bir zevktir. Partiden sonra sırtınız ağrıyorsa ve mutluluk, mutfakta kedinizi okşamak ve “rüzgar girebilir” diye pencereyi kapatmaksa. Bir zamanlar önemli olan tüm “yaşam hedefleri” artık temiz bir yatak, nemlendirici krem ve aşı hatırlatmasıyla sınırlı.

Komik ve biraz da dokunaklı. Dram yerine sakin bir “neyse, olsun” var. Rüzgar estirsin, unutulsun, ama evde sıcak ve kedi mutlu olsun. Ve gençlik gitmiş gibi görünse bile, bu sessiz olgunlaşmada kendi lüksü var: aceleyle birisi olmak yerine, sadece kendin olmaya izin vermek.