Memories

Gece geç saatlerin ve ekranı aşağıya dönük olarak çok uzun süre yatmış olan telefonun kokusu. Sessizlik o kadar yoğun ki, kalbin eski yazışmaları karıştırdığı duyuluyor. Orada hala kısa “merhaba”lar, uzun “gitme”ler ve o zamanlar kurtuluş gibi görünen aptalca şakalar yaşıyor. Müzik, göndermeye cesaret edemediğimiz mesajlardan çıkmış gibi - uzayıp gidiyor, sallanıyor, yargılamıyor.

Sanki ses şöyle diyor: “Hadi kabul edelim, ikimiz de özlüyoruz, ama bırakmış gibi davranıyoruz.” Ve bu yüzden daha da sessiz. Her vuruşta biraz pişmanlık, biraz gurur ve ikinizden birinin yine de “yaz” düğmesine basacağına dair bir damla umut var.