TOKSYNA

Kapıyı açmasını rica eden şarkı, kahve sırasına girerken peçeteye yazılmış yorgun bir mektup gibi hissediliyor: hafif titreyen satırlar, narenciye umudunun kokusu ve zar zor fark edilebilen bir acı. Buradaki dünya bir zehir, insanlar aynı takım elbiseler ve solmuş trendler, ama bu zehirin ortasında, kenara çekilmek yerine uzanan bir el uyanıyor. Garip ve ev gibi: klipte aynı pantolonlar, hayatta aynı eski yaralar, ama melodi parçaları bir araya getirerek bir tür birliğe dönüştürüyor.

Şarkıda garip bir iyilik var - gösterişli değil, küçük jestlerde yaşayan türden: gemi batarken terk etmemek; ses istediğinde kapıyı kapatmamak. İroni - uykusuz bir gecenin ardından gelen bir gülümseme gibi yumuşak: dünya değeri etikete göre ölçer, ama burada başka bir para birimiyle ödeme öneriliyor - metanet, müziğe ve yanındakine, ateşin içinden geçse bile, küçük bir inanç. Bu kahramanların manifestosu değil, nefretin dikkatle beslenmeyi bıraktığında öldürülebileceğini belirten bir günlük notu.