Gdzie mój dom?

Bazen gerçeklik birdenbire konturlarını kaybeder ve alışılmış şeyler sanki suyun altından geliyormuş gibi yankılı bir ses çıkarır. Sanki canlı gibi görünür, ama içi boş, taşındıktan sonra bir daire gibi: duvarlar ayakta, ama artık kimsenin değil. Hatta ayna bile yabancı bir bakışla karşılık verir. Vücut kendi kendine hareket ediyor gibi görünür, ama bilinç sadece başka birinin nefes almasını, konuşmasını, göz kırpmasını izler.

Bu şarkıda, sanki ilaçların etkisiyle kalp atışı ve adresi olmayan bir sorunun yankısı var: sadece var olabileceğin, kendini haklı çıkarmaya çalışmayacağın, kendini parçalara ayırmayacağın o köşe nerede? İnançsız bir dua, adresi olmayan bir rica, bırakmayan bir rüya. Ve tüm bunların arasında, küçük bir hareket: “złap mnie za dłoń” - romantizm olarak değil, bir saniye bile olsa hayatta kalmak için son bir çaba olarak.