Quién Pensaría

Sanki hava gereğinden fazla yoğunlaşmış ve ısınmış gibi. Her şey taze çarşaflar, sabah ışığı ve biraz da günah kokuyor. Bu anda acele yok - sanki vücudun senin adına her şeyi söylemiş gibi, uzun bir “aaah” gibi. Buradaki aşk sessiz ve temkinli değil - kendinden emin, olgun, neredeyse inatçı. Onları bıraksan bile geri dönenlerden. Ve bu ısrarcılığın içinde garip bir şekilde hassas bir şey var: sanki gökyüzü, ödül bu nefesin teninde hissedilmesi ise, bazen beklemek için bir ömür harcamaya değer olduğunu hatırlatmaya karar vermiş gibi.