ME+YOU

Sanki bulanık camdan geçen güneş ışığı gibi sıcak - her şeyin çoktan yaşanmış olduğu hissi: aptalca kavgalar, gülmekten karnın ağrıması, ve kelimelerin gereksiz olduğu sessizlik. Burada gösteriş yok, sadece ilişkinin gerçek olduğunu bilmenin verdiği huzur var. Neden üzgün olduğunu açıklamaya gerek olmayan, sadece başını omzuna yaslayıp fırtınanın dinmesini beklediğin o ilişki.

Her satır, sesli olarak verilmeyen bir söz gibi geliyor: mevsim yine değişse bile yanında olacağına dair. Ve bu, kartpostallardaki romantizm değil, basit bir istikrar - eski spor ayakkabılar gibi, yıpranmış ama o kadar rahat ki, değiştirmek istemiyorsunuz. Müzik yumuşak, zorlanmadan akıyor, sanki düşünce eşlik ediyor: mutluluk, hiçbir şeyi kanıtlamak zorunda olmamaktır.