Cómo Fue?

Bazen acı neredeyse güzel olabilir - sessiz, sanki birinin ayrılmasından sonra oda gibi, ve sıcak, çünkü içinde hala anılar yaşıyor. Her satır, anılar arasında bir nefes gibi, sigara bile kurtaramıyor, sadece geçmişin kokusunu taşıyor. Kalp canlı gibi, ama bir yerleri eksik - düzensiz atıyor, bir türlü silinmeyen bir isme takılıp kalıyor. Ve artık hangisinin daha zor olduğu belli değil - özlemek mi, yoksa özlemekten vazgeçmeye çalışmak mı. Sadece dünya biraz daha sessiz hale geldi ve artık hava bile, bir türlü atılamayan o fotoğrafın tonunda ses çıkarıyor.