frenas

İki kişi, gece, ve o an, sağduyu çoktan uykuya dalmış, ama deri hala istemenin ne demek olduğunu hatırlıyor. Hava şurup gibi yoğun, cümleler kısa, nefesler kesik kesik, ve kafada tek bir düşünce: “gitme”. Her şey basit gibi görünüyor - çekiyor, sallıyor, döndürüyor. Ama “kal” ve “yapamam” arasında bir yerde tüm sihir yaşıyor - mantıksız, iki gece boyunca bir belde iki el gibi. Ve bu aşk olmasa da, sadece nefes verirken oluşan bir kimya olsa da, gerçek - planlar olmadan, anlam olmadan, sabah kahvesi olmadan.